Przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów firmy wydatki związane z mieszkaniem nawet w sytuacji, gdy nie wydzielił on osobnego pomieszczenia na działalność gospodarczą. Możliwość uznania takich wydatków za koszty firmowe nie jest bowiem uzależniona od wyodrębnienia całego pomieszczenia na cele biurowe. Bardzo często osoby takie wykorzystują na cele działalności jedynie część powierzchni domu lub mieszkania. W takim przypadku przedsiębiorca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu nie tylko koszty bezpośrednio związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (zakup towarów, telefony, paliwo), ale również koszty pośrednie, związane z utrzymaniem i eksploatacją mieszkania lub domu (np. czynsz, opłaty za prąd, gaz czy wodę). Wydatki takie stanowią koszty uzyskania przychodu proporcjonalnie do powierzchni mieszkania wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej. Przykładowo, jeżeli do celów działalności gospodarczej wykorzystujemy 20% powierzchni mieszkania, to do kosztów uzyskania przychodów mamy prawo zaliczyć 20% wydatków ponoszonych na jego utrzymanie.

Na podobnej zasadzie, osoba prowadząca działalność gospodarczą w domu ma możliwość zaliczenia do kosztów firmy odpisów amortyzacyjnych od prywatnej nieruchomości czy też odsetek od prywatnego kredytu mieszkaniowego.

Często zdarza się, że przedsiębiorca nie potrzebuje całkowicie wyodrębnionego na biuro pokoju, aby we własnym domu prowadzić działalność gospodarczą. W sytuacjach takich, przedsiębiorcy wystarcza więc, gdy usiądzie z komputerem w pokoju, który na co dzień wykorzystywany jest również w celach mieszkalnych. Warto w tym miejscu wspomnieć, iż osoba, która prowadzi działalność gospodarczą w domu i nie wyodrębniła osobnego pomieszczenia na cele tej działalności, znajduje się w korzystniejszej sytuacji z punktu widzenia podatku od nieruchomości.

Wysokość podatku od nieruchomości zależy bowiem od tego, na jakie cele zajęta jest dana powierzchnia. Jeżeli pomieszczenie zajęte jest do celów prowadzenia działalności gospodarczej, to stawka podatku od nieruchomości jest znacznie wyższa niż w przypadku powierzchni wykorzystywanej na cele mieszkalne. Ta różnica w wysokości stawek podatku może być nawet 30-krotna. Zgodnie ze stanowiskiem organów skarbowych, sądów, jak również samego ministerstwa finansów, wyższa stawka podatku od nieruchomości (właściwa dla powierzchni firmowej) ma zastosowanie tylko wtedy, gdy dana powierzchnia jest zajęta wyłącznie na cele prowadzenia działalności gospodarczej. Wyższa stawka nie ma jednak zastosowania w przypadku, gdy dana powierzchnia wykorzystywana jest zarówno do celów firmowych, jak i do celów mieszkalnych. W przypadku więc, gdy przedsiębiorca nie wyodrębnił na cele firmowe osobnego pomieszczenia i jest ono wykorzystywane również w celach mieszkalnych, do powierzchni takiej zastosowanie będzie miała niższa stawka podatku właściwa dla powierzchni mieszkalnej.

Obecne interpretacje podatkowe wskazują więc nie tylko na to, że przedsiębiorca – który nie wyodrębnił oddzielnego pomieszczenia na biuro – ma prawo do zaliczenia wydatków lokalowych do kosztów firmy. Okazuje się, że brak odrębnego pomieszczenia – zgodnie z obecnym orzecznictwem – stawia takiego przedsiębiorcę w znacznie lepszej sytuacji podatkowej.

Zapraszam do komentarzy

Pozdrawiam

Marta N